1-4 ... Titriyorum Abi Şu An !

Maç(lar)ı seyretmek üzere evden çıktığımdaki ruh halim ; kalbini elinde taşıyan adamın reklamına benziyor . Ki bu benzetme bile bence yetersiz olur . Zira benimkisi daha çok o kalbin pır pır halini almış şekli diye tarif edilebilir . Çarpıntının abartılmış hali ve ilk düdük ile birlikte yoğun bakıma çeyrek var . 6 maç birden naklen ve serde fantezi futbol da sözkonusu olunca Ankaraspor maçı 90 dakika göz önünde durmadı . Hatta son yarım saat şampiyonluğa kitlenip 4 Eylül Stadı 'na totem oklarını yolluyordum . Maçı seyrettiğim arkadaşımızın adaşı GÖKHAN 'ın 17 dakika dolmadan , bize göre narin Sivaslılar 'a göre KABA hareketleri ile birlikte ''Ulan ne oluyoruz'' halleri belirmeye başladı . Ne yani biz hangi takıma gönül verdik , bu kadar kolay mı olacaktı derken , Holosko kötü saçlıdan aldığı pası değerlendirip bizleri şaşkınlığa uğratmaya devam ediyordu . Gözler 0-1 ile dönerken , kulaklar 0-2 ile bayram etti ve ilk yarılar bu şekilde sona erdi . Diğer maçlar fantezi futbol kontenjanından takip mesafesindeydi . Evdeki uyuyan çocuğun varlığından dolayı kısık sesli seviçlere bile isyan etmedim . Ancak Bobo 'nun kaçıırdığı golde kucağımda olan bebeği televizyona atacağımı düşünerek pozisyon biter bitmez annesi aldı götürdü .

Devre arasında söylenen pizza ve ne yaptığını bilememe ile birlikte ikinci yarı tıka basa mide şeklinde son 45 dakika başladı . Kısaca kalp krizine davetiye ! Ambulansla hastaneye kaldırılan bir Beşiktaşlı haberi gerçek olmak üzereydi İbrahim Üzülmez asisti yaptığında . Yiğit Özgür 'ün karikatürlerinde Julide isimli kız arkadaşına Jübile diyen futbol sevgisi yüksek adama benzetiyorum o an kendimi . Allahaşkına Jübile hem de . 20 gün önceki bir yazısında şöyle demişti Beautiful Freak : ''Acaba bu sene de mi şampiyon olamayacağız? Kimbilir, belki de.. Ancak olamayacaksak, bu sorunun akıllarda yerli yersiz belirmesinin de bunda önemli bir payı olacaktır kuşkusuz. Halbuki hemen geçen sene oynanan, Beşiktaş'ın 1-0 üstünlüğü ile sonlanan Galatasaray maçına gidelim. Maçtan sonra, Galatasaray'ın belki de en zayıf halkası olan Sabri Sarıoğlu ne demiş? "Bu maçın sonucu çok da önemli değil, sonuçta biz şampiyon olacağız." Bunu diyen kurt bir teknik direktör, ortalığı bulandırmaya çalışan bir yönetici değil, sadece bir futbolcu ve kendilerine ne kadar güvendiklerini mağlup oldukları maçtan sonra dahi gösterebiliyor. Aynı şekilde taraftarları da şu içine düştükleri keşmekeşe rağmen, hala umutlular. Adını da koymuşlar, Galatasaray'ın adının olduğu heryerde umut vardır, diyerek çıkmışlar işin içinden. Tabii bu sadece bir söz değil, yaşanan tecrübelerin de bunda payı var ancak ne demiştik, biz bahçemize bakalım .'' Yanımdaki arkadaşıma döndüm bunu hatırlattım . Arabesk , melankoli , acı çekmek , hüzün , yakarış , üzülmek , saç beyazlatmak ile Beşiktaş 'ı bağdaştıran bir sürü cümle sarfettim . Beni anladığını söyledi gülerek . Gerçekten acaba sorusu yapıştı kafama çıkmıyor . Çarpıntı nüksetti , kalp sıkıştırmaya tekrar başladı , yine mi sorusu acaba 'nın yanındaki yerini aldı derken ; bu takımda gol sevincinin en çok yakıştığı ikinci adam katkısını yaptı ve umutlar yine yeşermeye karar verdi . Dakika 71 . Geçer miydi 19 dakika uzatmalar hiç olmasa . Dönüyorum arkadaşa ruhsuzluktan hallice . Sen de mi böyleydin geçen seneki (Senecky) şampiyonluğunuzda diyorum sürekli . Aynı anda aynı şeyleri hisset benimle pis Galatasaraylı cümlesini de içimden ekliyorum .

Tello giriyor bu arada gol öncesi . Ardarda kornerler ve gooooooooooooooool ... İtiraf etmek gerekirse bunların hepsini tekrarlardan izledim . Takipteyim İbb takımının destanını . Ekranın sağ alt kısmından gol sevincini gördükçe 78 kanalına ve şampiyonluğa dönüyoruz . Peruzzi , Prag , Star Tv geliyor aklıma birden o sağ alt tarafı görünce . Hüzne ara veriyorum zira Hasagic oyuna giriyor 3. kalecinin yerine . Hasagic 1. kaleciydi onun da kasığı çekiyor . Döndü diyorum kader paf takımı kalecisi girecek şimdi , maçı 3-2 'ye döndürecekler . Beşiktaş ile acaba kelimelerini yanyana getirmemeye çalışıyorum lakin beceremiyorum . Son dakikalar artık . Hadi oğlum , yürüyün be , dayanın demeye kalmıyor Tello bir asist ve bir gol ile bizim maçı bitiriyor . Yüreğimle seyrediyorum artık Sivas maçını . Elimde yüreğim çıkarttım göğüs kafesimde durmuyordu zaten . Altıpasta boş kaleye gol atamayan Tum 'a sesleniyorum , oğlum olursa adını Tum koyacağım diyerekten . Hakem 6 dakika uzatmış göz artık maçta değil düdükte . Ömer Üründül gibi havaya zıplıyorum Bittii beaaaaaa diye bağırırarak . 2 puan öndeyiz artık . Kutlama mesajları , coşkuyu paylaşma telefonlarının ardı arkası kesilmiyor . Forzadan iki kişi ile anında Msn 'den konuşuyorum , aynı duyguları İstanbul - Samsun - İzmir ekseninde paylaşıyoruz . Cevapsızı görüyorum ekranda , mesajla dönüyorum arkadaşa . Abi titriyorum şu an diyorum , hepimiz titriyoruz cevabı geliyor .

Geçen hafta semt içinden geçmeyen takım otobüsü geçiyor içimden kornalarla şampiyon nidalarıyla . Herkesle konuşmak istiyorum , anlatmak istiyorum ve ''Şampiyon olacağız Beşiktaşım bu seneeeeee , koyacağız ... ' tezahüratını mırıldanıyorum . Keyif kelimesinin tam karşılığıyım şu an . Geçen haftaki yıkımı unutmuş tüm hayatım sanki böyle geçecekmiş gibi davranıyorum . İçki yok ama bir nargile iyi gelir diyorum . Telefonlar , telefonlar , telefonlar ... Erzurum şimdiki durağım . Türkiye 'yi şehir şehir konuşuyorum , milim milim tadına çıkarıyorum içimdekileri . Fantezi futbol puan hesaplamaları ve diğer maçlarda istatistik yapan oyuncular üstüne konuşmak bile gözlerimin içinin gülmesini gizleyemiyor . Yalnız kalıyorum . Gün bitmek üzere , diğer güne geçme zamanları . Taksim 'de yürüyorum çiçekçilerin önünden geçiyorum . Mis gibi havayı içime çekiyorum . Meydanda sevdamın renklerini üzerine giyen insanları nemlenen gözlerle takip edip şu andaki keyfimden bihaber olan büfe önü aç insanları gözlemliyorum . Eve ayaklarım yere değmeden varıyorum . Başımı yastığa koymam ile uyumam arasında geçen her bir zaman dilimi Beşiktaş 'ı Beşiktaş geçiyor veya Beşiktaş 'a Beşiktaş var . Huzurlu ve gülümseyerek uyuyorum ve biliyorumki bugün ne mutlu Beşiktaşlıyım diyene !