Wölfe - Black Eagle‏

Bu yazı Almanya'da çalışan ve orada yaşayan Fenerbahçeli olan Kadir Bülent Şener adlı arkadaşımın Wolfsburg - Beşiktaş Şampiyonlar Ligi müsabakasının onun gözünden ; öncesini , sonrasını , maç esnasını , atmosferini ve düşüncelerini belirttiği bir maç yazısıdır . Kendisine benim kırmayıp , yoğun mesaisi olmasına rağmen üşenmeden uzun ve güzel bir yazı yazdığı için çok teşekkür ediyorum ...

İşyerinde öğlen vardiyasında çalışıyordum . Kuraların çekileceği gündü . Daha öncesini hatırlamıyorum ama o gün sanırım ilk defa olucak ; akşam saatinde kuralar çekiliyordu . Her zamanki gibi yine futbol muhabbetine girmiştik . Konu elbette Şampiyonlar Ligi kura çekimi . Unutmadan söyleyeyim ben burada Volkswagen'in bir firmasında çalışıyorum . Volkswagen aynı zamanda Wolsburg'un ana sponsoru . İnanın çok para döküyorlar futbol için . Eğer ki maç günü daha doğrusu maç saati işe rastlıyorsa ve kimin elinde bileti varsa rahatlıkla işten izin alabilme durumu vardır burada . Bunu anlatmamın sebebi Wolfsburg maçlarının buradaki önemini anlamanız için . Futbolla yatıp futbolla kalkan bir bölge . Burada futbola ve Wolfsburg'a çok önem verilir . Wolfsburg'un ilk defa Şampiyonlar Liginde oynaması ve benim çalıştığım yerin Wolfsburg'ta olması işyerinde kuraların heyecanını ve muhabbetini iyice arttırıyordu . Gönlümden geçen ; Beşiktaş'ın Manchester United ve Wolfsburg ile birlikte güçlü takıma düşmesiydi . Bunda biraz Fenerbahçelilik , biraz çekememezlik ve biraz da Almanların morallerinin bozulmasını istememin payı vardı . Alman arkadaşlarımın çoğunun tuttuğu takım bellidir ; Ya Hamburg ya Werder Bremen ya da Wolfsburg . Bunların dışında buralarda Almanlar'ın tuttuğu bir takım pek çıkmaz . Neyse kuralar sonunda çekildi . Almanlarda bir sevinç bir sevinç . Şaşıracaksınız ama Manchester United'ın şehrimize gelmesine seviniyorlardı . Başlarına daha sonra bela olucak Beşiktaş'ın pek takan yoktu o gün doğru söylemek gerekirse . Bana sordular Beşiktaş'ı tanımak amacıyla . Bende onlara pekte hafife alınmayacak bir takım olduğunu ve Wolfsburg'a İstanbul'da hiç şans tanımadığımı söyledim . Daha o günden içlerine korkuyu sokmak istedim .

Zaman hızla akıp geçti , Wolfsburg CSKA'yı yenip Manchester United'a yenildi . Beşiktaş ise buradaki maça kadar sıfır puan alıp belki de kader maçı için Wolfsburg'a geldi . Maça gitmeye pek niyetli değildim . Yine Fenerbahçelilik vardı serde . Ayrıca biletlerin Şampiyonlar Ligi için üç maçlık paket halinde beraber satılması (Üç bilet 150 Euro) benim bilet alıp maça gitme şevkimi kırdı . Önce kombinelilere öncelik tanındı aldılar biletleri . Beşiktaş ve Manchester United biletleri anında karaborsaya düştü . 200 Euro verip de Manchester maçı ve 150 Euroya Beşiktaş bileti alan adamlar gördüm . CSKA maçı biletleri ise çoğu kişinin elinde patladi . Satmak için bilet alanlar mecburen kendileri maça gittiler . Almanya'da genelde boş tribüne maç oynanmaz . Tribünler dolduğu için elinde bilet olan bir şekilde maça gider her halükârda .


Maçtan bir gün önce idi . Beşiktaş'ın Almanya'da , özellikle de benim bu gurbet ellerinde çok yakınımda olması içimden bir hissin ; ''Boşver al bilet , git maça'' demesine sebep oluyordu . Bir gün önce Alman gazetesini okurken Beşiktaş'ın Helmstedt denilen bir şehirde (bana olan uzaklığı sadece 35 km.) kaldığını okumuştum . Ama sadece şehir ismi verilmişti . Nerede kalıyorlar nerede antreman yapıyorlar bilmiyordum . Ayrıca bu şehir stada da 25 km. uzaklıkta . Şeytan dürttü ; aldım bir Beşiktaşlı arkadaşı ''Gel önce stada gideriz sonra da son antremana bakarız'' dedim . Sanki bu cümlemi beklermiş gibi hemen olur dedi ve hatta benim arabayla gidelim teklifini verdi . Koşa koşa stada gittik ama yarım saatle takımı kaçırdık maalesef . Antreman yapmışlar ve otele geri dönmüşler . Biz de madem buraya kadar geldik bari otele gidelim dedik . Otelin etrafında bir kişi dışında kimsecikler yoktu ve o kişi de menajer Tayfur Havutçu'ydu . Önce selamlaştık , hoşgeldin deyip biraz yağ yaptik futbolcuları görmek için . Bize görme imkanımızın olmadığını , futbolcuların şu an yemekten çıktığını ve birazdan Wolfsburg'un son maçını izleyip toplantı yapacaklarını söyledi . Rica minnet yalvar falan hiç birşey dinlemedi . Maalesef sıfıra sıfır elde var ssıfır şeklinde geri dönmek zorunda kaldık .

Ama benim içime girmiş bir inat bırakır mıyım ! Bir gün sonra yine oteldeyim . Bu sefer futbolcularla görüştük . Bir gün önce yanımızda getirdiğimiz ve kimseyi çekemediğimiz fotoğraf makinemizi unutsak da pek farketmedi . Zira futbolcular şöhretin verdiği havayla pek de resim çektirmek istemiyorlar ve kaçıyorlardı insanlardan . Ama aralarında biri hariç ; Nihat Kahveci ! Bizimle ilgilendi , konuştu , hatırımızı sordu . Gercekten efendi adammış takdir ettim . Daha sonra eve döndük . Önceki paragrafta 25-30 kilometrelerden bahsediyorum mesafe olarak ama eve varmam 10-15 dakikayı geçmez . Çünkü otobanlar pek sıkışmaz buralarda. Rahatça yolda seyehatinizi yapabilirsiniz yani . Sanki bir ses devamlı akşam maça git diyordu . Ayrıca antremanım da vardı o tarafta . Benim oynadığım takım Wolfsburg şehrinde . Her antremana gidişimde Wolfsburg Arena Stadının önünden geçmek zorunda kalırım yolumun üstü olduğundan dolayı . Akşam saat 5 olunca antremana gitmek için yola koyuldum . Yollar tıklım tıklımdı . İnanın bana ; Wolfsburg şehrine 600-700 km. uzaklıktaki şehirlerden , Hollanda , Avusturya ve İsviçre'den gelen insanları gördüm . İçimden bir ses hala bana bu akşam maça git demeyi sürdürüyordu . Arabada yanımda olan arkadaşım maça gidecekti antremandan sonra . Camı açtı elinde Beşiktaş formasını sallıyordu . Şaka ile karışık ''Ne yapıyorsun koçum . Ya beni taniyan biri çıksa da burda demez mi bana , vay Bülent'e bak bizi kandırmış aslında Beşiktaşlıymış !'' Takılıyordum elbette arkadaşıma . Ama bir yandan da içimi hüzün kaplıyordu neden Fenerbahçe burada değil diye .

Antremanı yaptık , arkadaşı stada bıraktım . Bende işe gitmeden önce çarşıyı gezip bir şeyler yemek istedim . Çarşı çok kalabalıktı , iki takımın taraftarları her tarafı doldurmuştu . Ancak ne birbirine sataşan ne de kavga edip olay çıkaran vardı . Zaten Almanya'da bunların yapılması zor biraz . Yemeğimi yedim . Maça gelenler arasında Fenerbahçe formalı birini görünce tamam dedim , maça gidiyorum . Stada doğru yol aldım. Elde bilet yok , saat 22.00'da işbaşı yapmam lazım . Ama bilet bulup da şefimi arayıp bilet aldığımı ve gelince göstereceğimi söylersem bir-iki saatlik izin koparabilirim . Maça dakikalar var . Hemen Tunç'a (t2) mesajı attım , stadyum çevresinde olduğumu söyledim . O da bana gözlerinin beni aradığını söyledi . 18 Euroya bilet aldım bir karaborsacıdan Sanırım maçın son bileti bu olabilirdi çünkü maç 1 dakika önce başlamıştı ben girerken . Tunç'a bir mesaj daha attım girmek üzereyim babında . Ve artık staddayım . Hem de ben staddayım ; Avrupa'da hiç Türk takımı tutmayan Fenerbahçeli ben . Bülent Almanya'da bir Beşiktaş maçında ! Düşündüm de iyi ki Galatasaray gelmedi buraya !

Birkaç dakika geçti o da ne ! Rüştü sağa sola yumruklar atıyor , çoğu topa ıska geçiyor . Misimovic , Schafeer , Dzeko , Graffite ile Wölfe bastırıyordu . Hemen bir mesaj daha Tunç'a . İlk mesajlarımda berabere biter demiştim Tunç'a ama maça 5 dakika baktıktan sonra bu maçı kaybedeceğimizi yazdım . O da bana moral vererek merak etmememi ve puan alacağımızı söyledi . Ayrıca atmosferi yazmayı unuttum sizlere hemen bahsedeyim . Daha önce Wolfsburg - Stuttgart maçına da geldiğim stadda en büyük değişiklik olarak ; bir kale arkası hariç hemen hemen her yerde bir Türk'e rastladığımı ve stadın en az yarısında siyah beyaz formaları gördüğümü söyleyebilirim . Çarşı'yı anlatmaya gerek yok , zaten hiç susmadan 90 dakika bağırdılar . Bağırdılar kelimesi aslında uygun değil güzel bir şekilde takımlarını desteklediler . Küçük İnönü o gün Wolfsburg'daydı diyebiliriz . Bu arada maç Dzeko'nun kafa vuruşları Rüştü'nün ıskaları , Misimovic'in sağa sola top atması ve Beşiktaş'ın bir kaç tane Nihat ile kaçırdığı pozisyonla devam ediyordu . İlk yarı bitti . Almanlar hemen bira almaya giderken bende yanimdaki ekmeğimi yemeye koyuldum . Almanlar birayi su içer gibi içerler ve akustik statlarının avantajlarını kullanarak alkolün verdiği gazla takımlarını desteklemeyi en iyi şekilde sürdürürler .

İkinci yarı artık Beşiktaş da maça ağırlığını koymaya , kolay lokma olmadığını göstermeye başlamıştı yaptığı mücadele ile . Bense en azından bir puan alıp hiç olmazsa Almanların karşısında yüzümüz olsun diye dua ediyordum . Malum sis bombaları patladı . Benim alışık olduğum ama Almanların şaşırarak izlediği durum gözlerimi de çok etkilemişti . Ayrıca işyerinden Alman bir arkadaşım da sahada görevliydi . Daha sonra beni görüp Beşiktaş ve Wölfe'nin para cezası yiyeceğini söyledi . Ben de ona geç bunları sanki cebinden mi çıkacak dedim . Hesapta beraberlikten dolayı onunla dalga geçeceğimi unutturmak istiyordu ama yemezler . Almanlar o gün benden çok çekti ! Neyse sis bombaları sonrası İbrahim Kaş'ın Graffite'yi attırması Beşiktaş'a moral olur daha çok bastırır diye düşünürken maçın bitiş düdüğü çoktan çalmıştı . Ben kendi adıma Türk olduğumu bu sayede hissettiğim için huzurluydum . Beşiktaş'ın puan almasından dolayı sevinçli ve Tunç'un deyimiyle ayağımın uğurlu gelmesinden dolayı da mutluydum . Bu mutlulukla maçtan ayrıldım ve işyerimin yolunu tuttum .

Beşiktaş maçı böyle bitti . Artık bir daha Wolfsburg Avrupa Kupası oynar mı , bir Türk takımı daha gelir mi diye kendi kendime düşünürken kim öle kim kala diyerek yazıma son vermek istiyorum . Avrupa'da Türk olmak zormuş gerçekten . Her türlü olayda ülkeniz adına hem sevinç hem de hüzün yaşayabiliyorsunuz . Beşiktaş geldi ve gitti ama biz Türkler hep burda yalnızız ! Ülkemizin , tuttugumuz takimların ve özelikle de İstanbul'un kıymetini bilelim arkadaşlar diyerek de noktayı koyuyorum ...

KARA KARTAL OLEYYYYYYYYYYYY ...

Kadir Bülent Şener