Cennete ...

Manzarası kader olan boğazın

düğümlenmiş kelimeleriyim ...

Kaybedildikçe anlaşılan değerin

idrak adlı ülkesindeyim ...

Ve ne acıdır ,

soyadımın tek şahidi hüzünlü bir şıracıdır ...

Sanırım artık çocukluğumun

yalnızlığına düşmüş garip bir başkentim ...

Ateşi böyle bilmezdim

düştüğü yerden halliceymiş ...

Kaybetmek

bulamamanın tam da karşılığı değilmiş ...

Kocaman elleriyle avuçlarımın emaneti

dev bir çınarın gölgesinde ...

İlk sözlerim gözümün önünde

meğerse ben ne şanslı biriymişim ...

Bir kadehi bölüşmeden bölünüp

veda edilen hayatlar ...

Ertelenmiş sarılmaların arkadaşı

uykuda okşanan yanaklar ...

Özlemek henüz vücut bulmadı

seçilen cümlenin bünyesinde ...

Tek diyebileceğim şey

unutmayacağım seni asla güzel adam ...

Not : Çok Sağolun ...